Tak sobie piszę

pozostań w domu

bo

zostaniesz zjedzony

i 

skończy się życie

w 

zakłamanym świecie

tak sobie piszę 

w dziewięćdziesiątym drugim roku

życia

HOMO SAPIENS

Które zwierze jest najniebezpieczniejsze na naszej planecie?

„Homo Sapiens”

jesteśmy drapieżnikami alfa

końcem łańcucha pokarmowego

panami rzeźni, mistrzami mordu

zabijamy również nie z głodu

lecz z nienawiści, pazerności, dominacji

mordujemy samych siebie

„my kontra oni”

jesteśmy albo „panami”, albo „bydłem”

nie ma trzeciej opcji

niszczymy naszą planetę

i samych siebie

 

http://www.kolonia.gda.pl/rysio/

 

takie ostatnie noce

dla mnie noc samotna
zwyczajna
przesycona tęsknotą
za przytuleniem ciała
słodkim zapachem
upijającym zmysły
sny krótkie o oczach
kolorowych jak tęcze
w których topi się miłość
ustach wilgotnych
pełnych szalonego języka
rozpalonych piersi
tulonych pod kołdrą z marzeń
utkaną światłem księżyca
malowaną palącymi wspomnieniami
o spełnieniu rozkoszy
w jaskini łona
pachnącego kwiatami
i łzami
chłodzącymi bose stopy

http://www.kolonia.gda.pl/rysio/ 

dziurawe marzenia

rzucam myśli na kamienie zdarzeń

noc się rozpiera

na fotelu bez gwiazd

nie ma już nadziei

dzień i noc

przenikają się czernią

dziurawe marzenia

rozszarpane sny

staję przed nieznanym

rozbite szkło

kryształowej wazy

kaleczy umierające serce

łzy jak atrament

piszą ostatnie słowa 

http://www.kolonia.gda.pl/rysio/

wiosna

to będą dwa słowa wrażeniem pisane

bo w jednym nie mieszczą się myśli

zmieszane z marzeniem

wspomnienia ptaków lecących wiosną

a przecież chodziłem bosymi stopami

po złotym piasku

w kolorze mlecznej kawy

z twarzą całowaną przez wiatr

cudowne wizje rozpalają duszę

nurzającą się w zachwycie

morza już ze mną nie ma

dziś łąki i pola

w budzącej się wiośnie

i w marzeniach

lasy jodłowe żywicą pachnące

w oddali szczyty

przyprószone śniegiem

rodzi się w sercu ogromna tęsknota

za miłością zamkniętą

w białym jeżyku dmuchawca

za skowronkiem w błękicie

za pachnącym polem żyta

ustrojonym w bławatki i maki

dziś zamknięty w kamiennym bloku

ludzkiego świata

o zapachu benzyny i śmieci

patrzę ze łzami na poduszki chmurek

na kolorową tęczę po deszczu

http://www.kolonia.gda.pl/rysio/ 

Dziewięćdziesiąt ha ha

90

Cóż moi kochani

wczoraj minęło mi

90 lat

Jeszcze jakoś trwam,

myślę,

marzę.

Pozdrawiam serdecznie

przeszłość

wyrwane oczom obrazy

przeszłości minionej

rzucone pod płotem

w niepotrzebnym worku

nawet tęsknota minęła

jak niepotrzebne słowa

czas zrobił swoje

nieodwołalnie

jednak trwają złudne uczucia

jak balast zwieszony

w znudzonej ciszy

każdego dnia